همش تقصیر خودمونه، که گاهی اینقدر توی گوش خودمون میخونیم که چقد من بدشانسم ،چقد آخه من باید بد بیارم ،تا کی..؟و از این جور چیزا،غافل از اینکه بابا با گفتن این چیزا مشکلی حل نمیشه بلکه به مشکلات و بدآوردنا تم اضافه میشه و نا خواسته آهنربای ذهنمون رو برای جذب بدترینا یا بقول خومون بدبیاری ها و مشکلات فعال کردیم یه جایی به خومون میام که کوهی از بدآوردنا و مشکلات روی سرمون هوار شدن !!نمونش خود من، با اینکه توی این زمینه ها خیلی مطالعه کردم و تاثیرش رو توی یه مدت 4ساله از زندگیم دیدم و مهمترین دستاوردام و خواسته هام توی همون دوران بوده اما باز با یه شکست همه چیزو فراموش کردمو و با تکرار این جملات بدشانسی ها  و مشکلات کوچیک و بزرگ روی سرم خودم هوار کردم!اصلا میدونید به قول یکی از دوستای نابغه ی خودم لعنت به این کنکور که روال عادی زندگیمونو بهم زده  و بقول خودمم لعنت بهش که خوب و مثبت فکر کردنمون رو ازمون گرفته و آهنربای ذهنیمون رو برای جذب اتفاقات خوب و...غیرفعال کرده،و البته اینا کمترین چیزایی که ازمون گرفته،بگذریم،فقط میدونم برای برگشت زندگیم به روال قبل باید دوباره و حسابی روی ذهنم کار کنم  تا مثل قبل احساس رضایتم نسبت به خودم و داشته هام برگرده وشاید لازم باشه مثل قبل کتابای دکتر آزمندیان یا آبراهام هیکس یا حتی رمان های مارک فیشر رو دوباره بخونم. به قول یکی از دوستام قانون جاذبه مغزمون نگاه نمیکنه که ناراحتی و نمیخوای یا خوشحالی و میخوای ،به هر چیزی که فک کنی چه خوب و چه بد به همون عمل میکنه و تورو بهش میرسونه.هرچند که این چند وقته هر قولی که به خودم میدم  یا هر تصمیمی که میخوام اجراییش کنم ناموفقم انگار بقولی تصمیمم شده عین یه ماهی که هم گرفتنش برام سخت شده و هم نگهداریش! اما این یکی رو هر طور شده باید دوباره عملی کنم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: